Απελευθέρωση απο τα δεσμά. A greek Atheist Blog Site. …Λέω ότι είμαστε και οι δύο άθεοι. Απλά δέχομαι έναν θεό λιγότερο απο ότι εσύ. Όταν συνειδητοποιήσεις γιατί απορρίπτεις όλους τους υπόλοιπους πιθανούς θεούς, θα καταλάβεις γιατί απέρριψα το δικό σου. [Stephen Roberts]
Άλλο ένα μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς, ο αρχαίος ναός Baalshamin στην Παλμύρα, ο οποίος υπήρχε εκεί και άντεξε 2000 χρόνια, πολύ πριν την εμφάνιση του Ισλάμ,καταστράφηκε από το τσούρμο των φανατικών μουσουλμάνων που λυμαίνονται την περιοχή. Μάλιστα η επιχείρηση φωτογραφήθηκε και βιντεοσκοπήθηκε προκειμένου να μην έχει κανείς αμφιβολίες για τις πεποιθήσεις και έργα των κατσικοεραστών πιθήκων της ερήμου.
Με αφορμή αυτό, θυμάται κανείς τις απίστευτες καταστροφές των αρχαίων ελληνικών μνημείων από τους φανατικούς χριστιανούς. Κυκλοφορεί και αυτή η εικόνα την οποία παραθέτω για λόγους αρχείου.
Μετάφραση του Old Atheists vs New Atheists που κυκλοφορεί εδώ και καιρό, με αφορμή το σχόλιο που άκουσα πάλι σήμερα:
«Οι άθεοι δεν ενοχλούν τους χριστιανούς, δεν διαλαλούν την ύπαρξη τους, δεν κοροϊδεύουν τα θεία και τους πιστούς, δεν κάνουν απολύτως τίποτα που θα μπορούσε έστω και απόμακρα να ενοχλήσει κάποιον πιστό κάποιας θρησκεία. Εσείς που μιλάτε, και μας ενοχλείτε, εσείς δεν είστε άθεοι, είστε αντι-χριστιανοί, αντί-μουσουλμάνοι, αντί-εβραίοι, έχετε μένος εναντίον μας», αντί-οτιδήποτε αρκεί να σας αφαιρέσουμε την ταυτότητα σας και να σας βάλουμε μια δική μας μειωτική.
Ε λοιπόν ως εδώ. Προς όλους εσάς που διαμαρτύρεστε για το ότι μιλάμε και ακουγόμαστε… ήρθαμε και θα μείνουμε. Καλό είναι να το συνηθίσετε, η ακόμα καλύτερα, αν νιώθετε ότι οι πεποιθήσεις σας γελοιοποιούνται εύκολα, καλό είναι να τις αλλάξετε.
Αν η Εκκλησία δε θέλει να δουλεύουν τα ΜΑΓΑΖΙΑ τις Κυριακές, …ας δώσει το καλό παράδειγμα.
Αφιερωμένο στους μύδρους που εξαπολύουν διάφοροι εκπρόσωποι της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Χριστού, ένα από τα χιλιάδες δόγματα του χριστιανισμού με αφορμή την θεσμοθέτηση της προαιρετικής λειτουργίας εμπορικών καταστημάτων κάποιες Κυριακές το χρόνο. Μύδρους και κατάρες προφανώς για το κατά φαντασίαν σπάσιμο του μονοπωλίου της Κυριακής.
Πίστη ή εμπιστοσύνη; Ποιος είναι ο πιο δόκιμος όρος για να περιγράψει την σχέση του ανθρώπου με το υπερφυσικό, ή, με τις ανθρώπινες αξίες, τα ιδανικά, τις ικανότητες του ως άνθρωπο, τους άλλους ανθρώπους;
Πίστη, σημαίνει «αποδοχή (ή πεποίθηση) χωρίς αποδείξεις».
Εμπιστοσύνη σημαίνει κάτι βαθύτερο, «βεβαιότητα ύπαρξης/δράσης»
Παρατηρώ σε αρκετές συζητήσεις, θεολογικού κυρίως προβληματισμού και αντιπαράθεσης, τη χρήση της λέξης πίστη με διάφορες έννοιες. Οι άθεοι, χρησιμοποιούν τη λέξη πίστη για να περιγράψουν την «αποδοχή ύπαρξης χωρίς αποδείξεις», κυρίως στην έκφραση «δεν πιστεύω στο θεό» η «δεν πιστεύω ότι υπάρχει θεός». Μια μερίδα των άθεων επίσης λέει «πιστεύω ότι δεν υπάρχει θεός». Σχεδόν αμέσως, όλοι, δέχονται την αντί-ερώτηση «ναι αλλά κάπου θα πιστεύεις, κάπου θα βρίσκεις δύναμη». Εκεί, τις περισσότερες φορές η λέξη «πίστη» ξεκινά να χρησιμοποιείται και με την έννοια «εμπιστεύομαι».
Πιο δόκιμο θα ήταν, «εμπιστεύομαι τους ανθρώπους» αντί «πιστεύω στους ανθρώπους», γιατί και οι άνθρωποι υπάρχουν, και οι προγενέστερες συμπεριφορές τους υπάρχουν και είναι παρατηρήσιμα, επομένως η έκφραση «αποδοχή χωρίς αποδείξεις» είναι αδόκιμη. Το ίδιο ισχύει και για τις αξίες και για τα ιδανικά, η την δημοκρατία η κάποιο άλλο πολιτικό σύστημα. Υπάρχουν η έχουν υπάρξει, εφαρμόζονται, και τα αποτελέσματα τους είναι παρατηρήσιμα. Για παράδειγμα για την αλληλεγύη, πέρα από εμπειρικά από τον καθένα μας, και επιστημονικά αποδεικνύεται ότι συμφέρει την κοινότητα μέσα από τη Θεωρία Παιγνίων (Game Theory).
Ο όρος «πίστη» όσον αφορά τα υπαρκτά και παρατηρήσιμα της ανθρωπότητας, εξακολουθεί να είναι δόκιμος μόνο μέχρι το σημείο που η μελλοντική συμπεριφορά είναι χαοτική (μη προβλέψιμη λόγω αναρίθμητων παραγόντων). Πχ εμπιστεύομαι τον αλτρουισμό του συγγενή μου, λόγω της προηγούμενης σχέσης μαζί του, αλλά το μέλλον επηρεάζεται και από παράγοντες που δεν είναι υπό τον έλεγχο μας. Αυτό όμως το περιθώριο αβεβαιότητας είναι μικρό, και υπάρχει παντού σε ότι αφορά τις προβλέψεις μας για το μέλλον, τόσο «παντού» μάλιστα, που ο υπολογισμός του δεν προσφέρει τίποτα χρηστικό, πόσο μάλλον το να επιβάλλει τη χρήση του όρου «πίστη» («πίστη χωρίς αποδείξεις»), αντί του όρου «εμπιστοσύνη» («βεβαιότητα ύπαρξης»).
Και από τους πιστούς του εκάστοτε θρησκεύματος θα πρέπει να χρησιμοποιείται ο όρος εμπιστοσύνη σε ότι αφορά τα υπαρκτά και παρατηρήσιμα της ανθρωπότητας. Όμως, η εκάστοτε θεότητα έχει τη δική της βούληση, και είναι κεντρικού θεολογικού νοήματος το ότι δεν μπορείς να κάνεις πρόβλεψη για τη δράση της. Αυτό πιθανότατα έχει να κάνει με το ότι ο θεός δεν υπάρχει, άρα οι πιστοί πρέπει να συμβιβάσουν την ανυπαρξία δράσης, με την θεωρία ύπαρξης. Ο θεός λοιπόν δεν δρά όπως θα περίμεναν οι άνθρωποι, πχ δεν σώζει ένα αθώο παιδάκι από βέβαιο θάνατο από ατύχημα, γιατί έχει δική του βούληση, η οποία συχνά αιτιολογείται με τη γνώση της θεότητας για το μέλλον. Άρα εξ ορισμού δεν μπορείς να μιλάς για «εμπιστοσύνη προς τη βούληση της θεότητας», αλλά για πίστη, «αποδοχή χωρίς αποδείξεις».
Για λόγους πληρότητας θα πρέπει να αναφέρω και εκείνη την απειροστά μικρή μερίδα πιστών που θεωρούν ότι έχουν πράγματι εμπιστοσύνη στη βούληση της θεότητας, με την έννοια της βεβαιότητας, και να επισημάνω ότι κοιτούν και τις δύο πλευρές του δρόμου όταν τον διασχίζουν, όπως και ότι εξακολουθούν να βάζουν αλεξικέραυνα στις κορυφές των εκκλησιών τους.
Σήμερα, οι απανταχού Χριστιανοί γιορτάζουν ως άλλοι παγανιστές την γονιμοποίηση της παρθένου από μια θεότητα. Αυτή τη φορά η θεότητα μετατράπηκε σε λουλούδι.
Πάντα με εντυπωσίαζε η επιμονή των Χριστιανών στην διατήρηση του παρθενικού υμένα, και ύψιστης θεολογικής σημασίας, σε σημείο που να πιστεύουν ότι διατηρήθηκε και μετά τη γέννα του Ιησού.
Σε άλλες ειδήσεις, οι απανταχού Ανιστόρητοι γιορτάζουν την έναρξη της επανάστασης, η οποία ιστορικά έγινε 21 Μαρτίου 1821, και αρκετές δεκαετίες μετέπειτα αποφασίστηκε να εορτάζεται 25 Μαρτίου, για να συμπίπτει με τον «Ευαγγελισμό της Θεοτόκου» και να κάνει θρησκευτικούς συνειρμούς, και έβαλαν και τον Παλαιών Πατρών Γερμανό στο παιχνίδι. Ο ίδιος, στα απομνημονεύματα του δεν θυμάται ούτε τις 25 Μαρτίου, ούτε και κάποιο λάβαρο.
Κάθε χώρα χρειάζεται την ιστορία της, αλλά όχι παραποιημένη προς όφελος διάφορων.
Και διάφορα βλάσφημα από εδώ και από εκεί:
«Σιγά μην ήταν κρίνος»
θεολογικές αμφιβολίες σε γκράφιτι από τοίχο στην Αθήνα.
Μπόνους, φωτογραφία του είδους Calla lily,
…το είδος του κρίνου από τον οποίο πιθανόν εμπνεύστηκαν την εν λόγω ιστορία οι πιστοί της εποχής.
και ένα σχετικό βλάσφημο ανέκδοτο:
Σε ένα εργοστάσιο λουκάνικων γίνεται μια τεράστια έκρηξη και εκτοξεύονται λουκάνικα παντού. Ένα από αυτά τα λουκάνικα έχοντας αποκτήσει αστρονομική ταχύτητα (ανέκδοτο λέμε) φεύγει από τη Γη και φτάνει στην κατοικία του θεού. Το παραλαμβάνει ο Άγιος Πέτρος γεμάτος απορία! τι είναι αυτό, από που ήρθε.. Το πάει στον Άγιο Νικόλαο, ούτε αυτός ήξερε. το πάει στον Άγιο Φανούριο μήπως το έχει χάσει κανείς, ούτε αυτός είχε ιδέα. Με τα πολλά, φτάνουν και στην Παναγία, με το που βλέπει, φωνάζει
«Κρίνος Κρίνος!»
Ρεζιλίκια Δικαιοσύνης, η συνέχεια:
Πριν κανένα χρόνο συνελήφθη μετά από έφοδο στο σπίτι του ο 27χρονος Φίλιππου Λοΐζος, ιδιοκτήτης σατιρικής ιστοσελίδας με τίτλο «Γέρων Παστίτσιος». Σήμερα μαθαίνουμε ότι το ρεζιλίκι επιβεβαιώθηκε από τα θεσμικά όργανα του κράτους, με φυλάκιση 10 μηνών! για κατ εξακολούθηση καθύβριση θρησκεύματος. Σε μια ανεξάρτητη εξέλιξη μαθαίνουμε ότι καταδικάστηκε σε 10.000 πρόστιμο ο δημοσιογράφος Κώστας Βαξεβάνης επειδή δημοσιοποίησε την υπόθεση του Βατοπεδίου.
Για να βρεις ποιος σε εξουσιάζει,σκέψου ποιον δεν επιτρέπεται να κριτικάρεις.
[Βολταίρος]
Να τη χαιρόμαστε την θεοκρατία μας βρε!
Πιθανώς η δικαιοσύνη σκύλιασε με τους 100δες γέροντες που ξεπήδησαν από τότε στο facebook, και οι οποίοι είναι απείρως πιο βλάσφημοι από τον Παστίτσιο. Όχι άδικα μάλλον.
Το ειρωνικό είναι ότι προηγουμένως της σύλληψης είχε κάνει καταγγελία στη βουλή ο προφυλακισμένος σήμερα για σύσταση/συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση, βουλευτής της Χρυσής Αυγής, Χρήστος Παππάς.
για περισσότερα δηλητήριο, με τα ΡΕΖΙΛΙΚΙΑ, παραπέμπω στο άρθρο για τη σύλληψη:
Ομοιοπαθητική: ένα πολύ ωραίο ντοκυμαντέρ.
Στα highlights:
Ομάδες ατόμων καταπίνουν κουτιά με ομοιοπαθητικά σκευάσματα κάθε είδους, χωρίς να έχουν καμία ενέργεια η παρενέργεια
Manager εργοστασίου παραγωγής ομοιοπαθητικών σκευασμάτων παραδέχεται ότι δεν έχουν τρόπο να καταλάβουν ποιο φάρμακο είναι τι έτσι και τα μπερδέψουν.
ερωτήματα που προκύπτουν:
Αν δεν μπορεί να το καταλάβει το εργοστάσιο, με τα υπερευαίσθητα μηχανήματα αξίας εκατομμυρίων που διαθέτει, γιατί πιστεύετε ότι μπορεί να το καταλάβει ο πολύ πολύ λιγότερο ευαίσθητος ανθρώπινος οργανισμός;
Η τύπισσα λέει στην ουσία ότι τα χάπια που παράγει δεν έχουν καμία διαφορά μεταξύ τους. Νομίζω ότι αυτό είναι η ταφόπλακα της «ιατρικής δράσης» των ομοιοπαθητικών σκευασμάτων.
Βίντεο σχετικά με την ικανότητα των placebo
Εξαιρετική κριτική παρουσίαση του βιβλίου του Βυθούλκα από το Α.Π.Θ.
Ιωάννης Κουντουράς, Καθηγητής Παθολογίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
«Σιγά μην ήταν κρίνος»
θεολογικές αμφιβολίες σε γκράφιτι από τοίχο στην Αθήνα.
Μπόνους, φωτογραφία του είδους Calla lily,
…το είδος του κρίνου από τον οποίο πιθανόν εμπνεύστηκαν την εν λόγω ιστορία οι πιστοί της εποχής.
και ένα σχετικό βλάσφημο ανέκδοτο:
Σε ένα εργοστάσιο λουκάνικων γίνεται μια τεράστια έκρηξη και εκτοξεύονται λουκάνικα παντού. Ένα από αυτά τα λουκάνικα έχοντας αποκτήσει αστρονομική ταχύτητα (ανέκδοτο λέμε) φεύγει από τη Γη και φτάνει στην κατοικία του θεού. Το παραλαμβάνει ο Άγιος Πέτρος γεμάτος απορία! τι είναι αυτό, από που ήρθε.. Το πάει στον Άγιο Νικόλαο, ούτε αυτός ήξερε. το πάει στον Άγιο Φανούριο μήπως το έχει χάσει κανείς, ούτε αυτός είχε ιδέα. Με τα πολλά, φτάνουν και στην Παναγία, με το που βλέπει, φωνάζει
«Κρίνος Κρίνος!»
Γράφω τις παρακάτω σκέψεις με αφορμή μια πρόσφατη συζήτηση. Αναφέρθηκε ότι η αγάπη προβάλλεται από τους απολογητές και καλοπροαίρετους πιστούς ως πυλώνας του Χριστιανισμού. «Αγαπάτε Αλλήλους» άνευ όρων και συνθηκών. Δεν είναι καλό αυτό; Γιατί; Μα είναι δυνατόν να υπάρχει τέτοια Αγάπη;
Η επίκληση στην αγάπη είναι ένα εργαλείο για την δημιουργία ενοχής.
Είναι όμως η Αγάπη η ίδια πυλώνας, η απλά προπέτασμα για τον κύριο πυλώνα του Χριστιανισμού την Ενοχή; Αναφέρομαι στο αίσθημα της ενοχής που η θρησκευτική διδασκαλία και παράδοση του Χριστιανισμού (ορθόδοξου, καθολικού και λοιπών) προσπαθεί να χαράξει βαθιά στη ψυχή των πιστών, προκειμένου να συνεχίσει να λειτουργεί ο συναισθηματικός κύκλος: «αμαρτία» => ενοχή => συγχώρεση/λύτρωση.
Για παράδειγμα: «Ο Χριστός σε αγαπάει άνευ όρων και εσύ τι κάνεις;»
Μελετώντας κανείς τις διδαχές της εκκλησίας διαπιστώνει ότι ο Χριστιανισμός ενοχοποιεί την ίδια την φύση του ανθρώπου: την (ενστικτώδη) σεξουαλικότητα (επιτρέπεται σεξ μόνο για τεκνοποίηση, μόνο εφόσον έχει εγκριθεί δια του γάμου από την εκκλησία), τις μεθόδους αντισύλληψης, τον αυνανισμό, μέχρι τα πιο αθώα, όπως την περιέργεια, την αμφισβήτηση, ακόμα και τις πολύ βασικές ανάγκες του ανθρώπου για τροφή & κοινωνικότητα (βλ νηστεία, ασκητές, μοναχισμός). Έχει ενοχοποιήσει την διασκέδαση, την μουσική, την τεχνολογία, τις επιστήμες, την πρόοδο, την προσωπική επιτυχία (πλούτο), την υπερηφάνεια, και γενικά την ενασχόληση με οτιδήποτε αν δεν περιλαμβάνει συνεχή δοξολογία.
Ενοχοποιεί ακόμα και μη ελέγξιμα βιολογικά χαρακτηριστικά του ανθρώπου, όπως ομοφυλοφιλία, την περίοδο της γυναίκας (θεωρώντας τη «μολυσμένη»), τα προβλήματα υγείας (παρουσιάζονται ως «δοκιμασίες από το θεό» τις οποίες ο πιστός πρέπει να υπομένει δοξολογώντας και περιμένοντας για θαύμα). Θέτει εντολές που αντιτίθενται μέχρι και στο θεμελιώδες αίσθημα αυτοσυντήρησης (ακόμα διαβάζουμε διάφορους παρανοϊκούς που επικαλούνται ως ένδειξη δυνατής πίστης την μαρτυρία [βασανιστικό θάνατο] ακόμα και ανηλίκων, χωρίς ίχνος προσωπικής ενοχής των απολογητών για τους ανθρώπους και παιδιά που έχουν πεθάνει μαρτυρικά επειδή πίστεψαν τις δοξασίες τους).
Θέτει συναισθηματικούς κανόνες που είναι αδύνατο να ακολουθηθούν, όπως το «αγαπάτε αλλήλους» άνευ όρων (ακόμα και αν βλάψει κάποιος σοβαρά κάποιον αγαπημένο σου). Η, την διαταγή για αμέτρητη ταπεινοφροσύνη (βοηθά και στο χαρακτηρισμό οποιουδήποτε ισχυριστεί κάτι διαφορετικό ως εγωιστή).
Προκαλεί συναισθηματικά με την διήγηση της εθελοντικής θυσίας του κεντρικού της ήρωα, για τις αμαρτίες που ο ίδιος ο χριστιανισμός έχει οριοθετήσει. Αλλά δεν σταματά εκεί: οι εκκλησίες είναι γεμάτες με εικόνες εσταυρωμένων και μαρτύρων, συνήθως με πληγές, αίματα και κομμένα κεφάλια, που κοιτούν λυπημένα προς το κοινό. Είναι χαρακτηριστικό το «ο χριστός πέθανε για σένα» η το «έστειλε το γιό του να θυσιαστεί για τις αμαρτίες σου» «βασανίστηκε» και άλλες αναρίθμητες επικλήσεις στο συναίσθημα, ώστε να νιώσει ο πιστός ενοχή επειδή »δεν πιστεύει αρκετά».
Η μεγαλύτερη ενοχοποίηση όμως είναι της ίδιας της χαράς (με την μοναδική εξαίρεση της χαράς σχετικής με θρησκευτικά δρώμενα). Ολόκληρη η χριστιανική διήγηση είναι ένα μνημόνιο λύπης. Μνήμες βασανιστηρίων, σταύρωσης, μαρτυρίου, συγκεκριμένη τεχνοτροπία στην εικονογραφία και στη υμνογραφία/μουσική. Χαρακτηριστικά, οι μόνες χαρμόσυνες νότες που θα ακουστούν στην εκκλησία είναι αυτές την ημέρα της ανάστασης και για τις επόμενες 40 ημέρες. Ακόμα και τα Χριστούγεννα δεν έχουν διάρκεια ως χαρούμενη περίοδος, η χαρά τελειώνει πολύ σύντομα καθώς τα Θεοφάνια «σηματοδοτούν την έναρξη της πορείας προς το μαρτύριο». Οι μέρες γιορτής των «αγίων» είναι οι ημέρες θανάτου τους, όχι οι ημέρες γέννησης τους. Υπενθυμίζεται και ««γιορτάζεται» ο θάνατος, όχι η ζωή.
Τα πρότυπα λύπης είτε προωθούνται ρητά ως εντολές σε κάποιο κείμενο, είτε διαφημίζονται δια των εκατοντάδων παραδειγμάτων.
Οι παραπάνω ενοχοποιήσεις (και όχι μόνο), τελικά περιστρέφονται γύρω από την δημιουργία αισθήματος ενοχής στον ειλικρινή και καλοπροαίρετο πιστό, ώστε να έχει ανάγκη τη συγχώρεση η οποία δίνεται αποκλειστικά μέσω του εκκλησιαστικού μηχανισμού και των εκπροσώπων του, και της επακόλουθης λύτρωσης που νιώθει. Η επίκληση στην αγάπη είναι ένα εργαλείο για την δημιουργία ενοχής, όχι πυλώνας.
Όταν λάβει τη συγχώρεση ο ειλικρινής πιστός νιώθει τη λύτρωση, μέχρι να υποπέσει ξανά σε κάποια από τις αναπόφευκτες αμαρτίες, να νιώσει ενοχή και να προστρέξει για λύτρωση μέσω της εξομολόγησης.
Τελικά η ενοχή είναι και ο συναισθηματικός μοχλός που κινεί τον πιστό να τρέξει ξανά στις «αγκάλες» της Εκκλησίας.
Και το «Αγαπάτε Αλλήλους»; Καθημερινά διαπιστώνουμε ότι ο «πρακτικός χριστιανισμός», αυτός που βιώνουμε στις μέρες μας δια στόματος των ..φωτισμένων εκπροσώπων της Εκκλησίας, εφαρμόζει το «Αγαπάτε Αλλήλους εκτός αν είναι …» όπου το αν είναι περιλαμβάνει άθρησκους άθεους αλλόδοξους ετερόδοξους, ΛΟΑΔ, αλλοδαπούς, πλήττουν τα οικονομικά συμφέροντα της εκκλησίας η διαφωνούν γενικότερα μαζί της, και επεκτείνεται…
Άρθουρ Κλάρκ – Η μεγαλύτερη τραγωδία της ανθρωπότητας
Η μεγαλύτερη τραγωδία στην ιστορία του ανθρώπινου είδους ίσως είναι η αρπαγή της ηθικότητας από τη θρησκεία.
Αυθεντική ρήση:
One of the great tragedies of mankind is that morality has been hijacked by religion. So now people assume that religion and morality have a necessary connection. But the basis of morality is really very simple and doesn’t require religion at all
Ο Άρθουρ Κλάρκ ήταν ένας από τους μεγαλύτερους συγγραφείς επιστημονικής φαντασίας (μαζί με τον Ισαάκ Ασίμοφ). Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Διαβάζουμε για τους μύδρους που έχει εξαπολύσει εν όψη του Pride Θεσσαλονίκης ο δημόσιος υπάλληλος κοσμικού κράτους που κυκλοφορεί με το ψευδώνυμο «Άνθιμος» (στην ταυτότητα του λέει Διονύσιος Ρούσσας). Ο «Άνθιμος» λοιπόν, δε χάνει ευκαιρία να καταδικάζει την ομοφυλοφιλία ως αφύσικη συμπεριφορά. Προειδοποιεί τους κατοίκους της Θεσσαλονίκης να παραμείνουν μακριά από την παρέλαση στην οποία ενδεχομένως να εμφανιστούν ημίγυμνοι άνδρες (από τη μέση και πάνω) κρατώντας πολύχρωμες σημαίες, σε μια ειρηνική εκδήλωση που επαναλαμβάνεται τακτικά, για να θυμίσει στην κοινωνία την ύπαρξη της ακόμα και σήμερα νομικά κατατρεγμένης ΛΟΑΔ κοινότητας. Μάλιστα, η κοινωνία ανέχεται ακόμα τύπους σαν τον «Άνθιμο», τους δίνει δημόσιο βήμα και κύρος, & το ελληνικό κράτος τους έχει προσλάβει μόνιμα σε ρόλο πνευματικού καθοδηγητή του λαού.
Εν πάση περιπτώσει, αναρωτιέμαι αν η παρθενία και τα φουστάνια δείχνουν κάτι για το σεξουαλικό προσανατολισμό τον οποίο διαφημίζει ο κλήρος, και αν αυτή η ιδιότυπη σεξουαλική συμπεριφορά που ακολουθείται ΑΠΟ ΕΠΙΛΟΓΗ από περίπου μερικές εκατοντάδες ιερείς στην ελληνική επικράτεια είναι πιο «φυσιολογική» από την σεξουαλική ταυτότητα (και όχι «επιλογή»!) περίπου του 10% των κατοίκων του πλανήτη, (στην Ελλάδα μόνο, μας κάνει 1.000.000. μιας και ο κάθε «Άνθιμος» ενοχλείται ειδικά από τους άνδρες ομοφυλόφιλους, θα είναι ενοχλείται από 500.000 άτομα.)
Τι θα έπρεπε να λένε στα παιδιά τους οι πιστοί για τη σεξουαλική «αλλοτρίωση», που τα οδηγούν κάθε Κυριακή να παρακολουθούν με ευλάβεια τον παρθένο άντρα στα φουστάνια και στα ριχτάρια να ξεφωνίζει απευθυνόμενος σε ένα φάντασμα;
απόπειρα πνιγμού του βρέφους, τρις, από ένα γέρο που συνήθως δεν έχει παιδιά και ισχυρίζεται ότι επικοινωνεί με ένα φάντασμα, με τις ευλογίες των γονιών του, και λοιπών συγγενών. Κατάλοιπο αρχαίου παγανιστικού εξαγνισμού στο νερό. Χρονολογείται από την Βαβυλώνια (3000-1000 πκε, Μεσοποταμία) σύμφωνα με τα αρχαία γραπτά στα Ακκαδικά που έχουν βρεθεί και περιγράφουν τον εξαγνισμό με νερό από τα κακά δαιμόνια του ασθενούς (πηγές στο τέλος). Μετέπειτα, η τελετή περιγράφεται στη μυθολογία του Όσιρη (θεότητα της Αιγύπτου), μέχρι και στην Ιλιάδα στον Όμηρο, όπου ολόκληρος ο στρατός εξαγνίζεται τελετουργικά (Ηλιάδα, στ 1.313) πριν τις θυσίες.
Το ενδιαφέρον είναι ότι από το 1970, στην Ελλάδα το βάπτισμα αποδίδει μόνο θρήσκευμα, ενώ για το όνομα απαιτείται η διαδικασία της ονοματοδοσίας, (υπ. δήλωση από τους 2 γονείς ενώπιον του ληξίαρχου) και είναι η ΜΟΝΗ ΕΓΚΥΡΗ διαδικασία (βλ γνωμοδότηση για βάπτισμα & ονοματοδοσία του Συνήγορου του Πολίτη για τη σχετική νομοθεσία), ενώ αν το όνομα έχει αποδοθεί με βάπτισμα μπορεί να καταπέσει, καθότι είναι παράνομο.
Η εικόνα της φωτογραφίας είναι από βάπτιση σε ορθόδοξη εκκλησία. Ο ιερέας πιέζει με δύναμη το μικρό κάτω από το νερό το οποίο κρατιέται απεγνωσμένα από τα τοιχώματα της κολυμβήθρας.
Για ορισμένες από παραπάνω αντιφάσεις έχουν προσπαθήσει κατά καιρούς να προβάλουν αντίλογο με διάφορες αστείες σοφιστείες συγκεκριμένοι επαγγελματίες απολογητές, όμως απλώς τελικά καταλήγουν να επιβεβαιώνουν τις αντιφάσεις. Λένε πχ ότι ο θεός όπως θέλει εμφανίζεται στους μεν η στους δε, η ότι ο κάθε συγγραφέας έβαζε το προσωπικό του στιλ γραφής (LOL!) στα κείμενα που έγραφε. Για τον λογικό άνθρωπο είναι ξεκάθαρο το θέμα αξιοπιστίας ακόμα και μέσα στην ίδια την αγ. γραφή. Κάθε αναφορά είναι και σύνδεσμος στο εδάφιο της αγίας γραφής (στα αρχαία) προς επιβεβαίωση των αντιφάσεων και από τον πιο δύσπιστο αναγνώστη.
Μαθητές Λυκείου έστειλαν την ερώτηση (πρόταση για πείραμα) «Τι γίνεται αν σφίξεις ένα βρεγμένο πανί σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας;» στα μέλη του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού.
Το πείραμα έγινε μπροστά στην κάμερα:
Συνοπτικά, επειδή δεν υπάρχει βαρύτητα και επειδή υπάρχουν επιφανειακές τάσεις, το νερό από το σφιγμένο πανί μένει κολλημένο στο ύφασμα, σαν ζελέ. Παράλληλα απλώνεται και στο χέρι που κρατά το πανί. Είναι ενδιαφέρον και το σχήμα που παίρνει το νερό βγαίνοντας από το δοχείο, δημιουργείται μια μεγάλη σταγόνα που αιωρείται. Αυτό οφείλεται στις ελκτικές δυνάμεις μεταξύ των μορίων του νερού. Είναι ο ίδιος λόγος που το νερό σχηματίζει σταγόνες σε κανονικές θερμοκρασίες, ενώ σε μεγαλύτερες γίνεται αέριο (καθώς η κινητικότητα των μορίων δεν μπορεί να υπερκεραστεί από τις προαναφερθείσες ελκτικές δυνάμεις).
Ένα ενδιαφέρον βίντεο σχετικά με το φαινόμενο έχει και η σελίδα της wikipedia
θα ήταν ενδιαφέρον να το δούμε να συμβαίνει στο διάστημα (κενό). Στο εσωτερικό του διεθνούς διαστημικού σταθμού, διατηρούνται ατμοσφαιρικές συνθήκες πίεσης και θερμοκρασίας. Αυτό αναγκάζει τα αέρια που είναι διαλυμένα μες το νερό να παραμένουν διαλυμένα, τη θερμοκρασία να παραμένει σε κανονικά επίπεδα, κράτα τη θερμοκρασία βρασμού του νερού στους 100 βαθμούς, και αναγκάζει τις επιφανειακές τάσεις, να παραμένουν επιφανειακές, καθώς υπάρχει ατμόσφαιρα (υπάρχει δηλαδή όριο μεταξύ 2 υλικών). Ελλείψει πειράματος, μπορούμε να αναρωτηθούμε: Στο διάστημα αφ ενός το νερό σταδιακά θα πάγωνε. Αφετέρου, τα αέρια που είναι διαλυμένα μέσα στο νερό θα οδηγούσαν στη διαστολή του (όπως περίπου παθαίνει η κοκα κόλα όταν την ανοίγουμε ενώ είναι κουνημένη). Ακόμα και χωρίς αέρια, η θερμοκρασία βρασμού πέφτει απότομα με την πτώση της πίεσης. οπότε αρχικά το νερό θα έβραζε (γινόταν αέριο) πολύ γρήγορα. Λόγω της κινητικής ενέργειας που θα αποκτούσαν τα σταγονίδια του νερού, σταδιακά ενώ πάγωνε θα εξαφανιζόταν στο διάστημα καθώς οι ελκτικές δυνάμεις δεν θα ήταν αρκετές για να σταματήσουν την έκρηξη-εξάπλωση του στο χώρο. Τα σταγονίδια νερού που θα απέμεναν θα συμπεριφέρονταν όπως μέσα στον διεθνή διαστημικό σταθμό, για το πολύ μικρό χρονικό διάστημα που θα μεσολαβούσε μέχρι να παγώσουν, καταλήγοντας σχεδόν ακαριαία σε ένα χιόνι που απομακρύνεται σφαιρικά από το σημείο του πειράματος.
«Η Εκκλησία διέσωσε τον ελληνικό πολιτισμό»*
..και άλλα ανέκδοτα.
εδώ μια παράθεση με χαρακτηριστικά λόγια …αγάπης για τους Έλληνες και τον ελληνικό πολιτισμό, τα οποία ψέλνονται τακτικά στις εκκλησίες της «Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Χριστού»**:
Ακρωτηριασμένο άγαλμα σε κεντρικό σημείο της Αθήνας. Η ορθόδοξη σεμνοτυφία συνεχίζεται.
—Θεολόγω σου στόματι, θεολόγε Γρηγόριε… εξήρανας την μωρίαν Ελλήνων και το ψεύδος»
(Μικρός Εσπερινός, σελ. 203, διαβάζεται 25 Ιανουρίου)
—»Εξέστησαν δαίμονες και Ελληνες οι άθεοι»
(Κανόνας, Ωδή ε΄, σελ. 65).
—»Μανίας ελληνικής το φρύαγμα κατεπατήσατε»
(Κανόνας, Ωδή α΄, σελ. 91).
—»Σοφία κρείττονι καλλωπιζόμενος, τους σοφούς των Ελλήνων, θεαρχικώ σθένει απεμώρανας»
(Κανόνας, Ωδή δ΄, σελ. 84, 22 Μαρτίου).
—»Μάρτυρες Χριστού πανεύφημοι κατακρατούσης ποτέ της Ελλήνων σκαιότητας και ωθούσης άπαντας προς αθέμιτα βάραθρα»
(Εσπερινός, σελ. 111, 28 Απριλίου)
—»Θείου Πνεύματος τη φωταυγία, σκότος έλυσας πολυθεϊας και κατήργησας Ελλήνων μυθεύματα»
(Ορθρος, σελ. 42, 10 Μαϊου)
—»Σταθηράν επιδεικνύμενος την ένστασιν, Μάρτυς Ευτύχιε, τους των Ελλήνων σοφούς ανδρείως κατήσχυνας»
(Κανόνας, Ωδή ζ΄, σελ. 104)
—»Σοφία Θεού, Ιουστίνος ο σοφός, κεκοσμημένος, την των Ελλήνων απεμώρανεν φιλοσοφίαν εν χάριτι»
(Κανόνας, Ωδή ζ΄, σελ. 8, 1 Ιουνίου)
—»Των τυράννων ήλεγξας τας πονηράς επινοίας και Ελλήνων ήσχυνας την αθεώτατην πλάνην»
(Κοντάκιο κανόνα, σελ. 69, 18 Ιουνίου)
—»Ανδρικώ φρονήματι ηυτομόλησας και των Ελλήνων σεβάσματα ως κόνιν ελέπτυνας»
(Αίνοι, σελ. 94, 17 Ιουλίου)
—»Έρρει των Ελλήνων τα σαθρά πλάνης σεβάσματα και σεσιγήκασι της ματαιότητος άπασαι αι διπλόαι και το ψεύδος αυτών»
(Κανών, ωδή η΄, σελ. 122, 23 Ιουλίου)
—»και θεούς εξηφάνισας των Ελλήνων δυνάμει του πνεύματος»
(Κανόνας σελ. 126, 23 Αυγούστου)
—»Σοφίαν ευράμενος, την ενυπόστατον απεμώρανας Ελλήνων την σοφίαν»
(Κανών, ωδή α΄, σελ. 134)
—»Μονάδα τρισάριθμον ομολογήσαντες, άγιοι, των Ελλήνων ελύσατε πολύθεον φρόνημα και μωράν σοφίαν»
(Εσπερινός, σελ. 106, 15 Νοεμβρίου)
—»των γαρ αλιέων ζηλώσας την παρρησίαν και την σκηνορράφων θεολογίαν, την Πλάτωνος μυθολογίαν και την στωικήν φλυαρίαν λόγοις και έργοις κατέρραξε»
(Δοξαστικό Εσπερινού, σελ. 122, 18 Νοεμβρίου)
—»Ευστράτιος, ο της Ελλήνων μυθοπλασίας στηλιτευτής και της χριστιανών θεοσοφίας κήρυξ»
(Αίνοι, σελ. 98, 13 Δεκεμβρίου)
-«Χαίρε, φιλοσόφους ασόφους δεικνύουσα, Χαίρε, τεχνολόγους αλόγους ελέγχουσα, Χαίρε, ότι εμωράνθησαν οι δεινοί συζητηταί, Χαίρε, ότι εμαράνθησαν οι των μύθων ποιηταί, Χαίρε, των Αθηναίων τας πλοκάς διασπώσα …»
(«Χαιρετισμοί – Ακάθιστος Ύμνος», Γ Στάσις,
«Ῥήτορας πολυφθόγγους ὡς ἰχθύας ἀφώνους ὁρῶμεν ἐπὶ σοὶ…» κλπ)***
Υπάρχουν και οι αιματοβαμμένες σελίδες της Ιστορίας, που καλύπτουν τα χρόνια των Μέγα Κωνσταντίνου, Μέγα Θεοδόσιου και Μέγα Ιουστινιανού, οι οποίοι κατέστρεψαν αναρίθμητα μνημεία & βιβλιοθήκες, και σφαγίασαν κατά χιλιάδες οποιονδήποτε δεν ήταν χριστιανός, και οι οποίοι εξυμνούνται.
[*Από ποιόν χρειαζόταν «σώσιμο» ο ελληνικός πολιτισμός;.]
[**Όπως διευκρινίζεται χαρακτηριστικά στο σύνταγμα. διευκρίνηση: μία από τα χιλιάδες δόγματα διαφόρων θρησκειών που «κυκλοφορούν».]
[*** Κάποιες φορές ορισμένοι απολογητές προκειμένου να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα, αναφέρουν ότι «Έλληνες» σήμαινε «ειδωλολάτρες». Στο συγκεκριμένο εδάφιο των Χαιρετισμών αναφέρει «ρήτορες», «φιλοσόφους», «Αθηναίους», «ποιητές» και άλλους. Στους Αναθεματισμούς, αναφέρονται ρητά όσοι έχουν αναθεματιστεί από τις προηγούμενες οικουμενικές συνόδους, που περιλαμβάνουν τους φιλοσόφους και τις σχολές τους ονομαστικά.]
Θυμάστε την Παράσταση Corpus Cristi, κατά της οποίας είχε κατατεθεί μήνυση και οδηγήθηκαν οι ηθοποιοί στον εισαγγελέα; Μετά από 2 φορές ασφαλιστικά μέτρα, τα οποία απορρίφθηκαν, η πρεμιέρα του έργου ήταν προγραμματισμένη για χθες, στο θέατρο Χυτήριο. Αυτό δε ξέφυγε από τους χριστιανοταλιμπάν της περιοχής, οι οποίοι συνοδευόμενοι από ορισμένα πιθηκοειδή της Χρυσής Αυγής συγκεντρώθηκαν έξω από το θέατρο και απειλούσαν ανοιχτά ηθοποιούς και θεατές. Τα ΜΑΤ ήταν και αυτά εκεί, προστατεύοντας τους βουλευτές της Χρυσής Αυγής προκειμένου οι τελευταίοι να μπορούν να βρίζουν θεατές και ηθοποιούς ελεύθερα.
Τι να πει και τι να αφήσει κανείς; Το ότι μπουκάρει ο εισαγγελέας στα σπίτια ανθρώπων με τον οποίο το χιούμορ διαφωνεί; Το ότι θεωρείται κακόβουλη βλασφημία η προσβολή πλέον όχι μόνο των θείων, αλλά και των εκπροσώπων της εκκλησίας; (με το στανιό αγιοποίηση …)
Το ότι πλέον δεν αποτελεί πρόβλημα το να ισχυρίζεται κανείς ότι ηλιθιότητα του κατέβει στο κεφάλι και να το αποδίδει σε προφητείες ενός αγράμματου, αλλά το να το σατιρίζει;
Με λένε Αντώνη και έκανα και εγώ λάικ στη σελίδα του γέροντα παστίτσιου.
Ελάτε να με συλλάβετε.
(ο συλληφθείς Φ.Λ. αποφυλακίστηκε μετά από μια ημέρα στα κρατητήρια. Η δίκη αναβλήθηκε επ αόριστον λόγω των κινητοποιήσεων των δικαστών.)
O έτερος Άη Ρόμποτ (με καλλιτεχνικό ψευδώνυμο Άη Αμ Γιουνίκ) είναι επίσης γνωστός από τη συγκεκριμένη ταινία. Μπαίνει στη σειρά Σύγχρονοι Άγιοι για λόγους πληρότητας, δεν μπορούσα να αποφασίσω ποιος από τους δύο πρωταγωνιστές έπρεπε να απεικονίζεται. Μετά από ώρες διαλογισμού και ομφαλοσκόπησης, κατέληξα να τους κάνω και τους δύο. Το «I am Unique» είναι ατάκα του χαρακτήρα-ρομπότ, η οποία έχει βασικό νόημα στα πλαίσια της ταινίας. Και έξω από αυτήν…
Προστέθηκε, και κάνει παρέα σε αρκετούς άλλους στη συλλογή που βρίσκεται εδώ:
Η επίκληση στην αγάπη είναι ένα εργαλείο για την δημιουργία ενοχής.
Απελευθέρωση απο τα δεσμά. 